Það er búa á netinu á
Innleiksa hver í sinni skrá
Það eru fjarskapallegar
Fullkónlegast af ræna
Mogaðnir blíðu þeirra frá
Ég stundum leggst í leitað þeim
Læðu pókast hundum tveim
Og ef ég rand á réttaslóð
Og ef þú reynist vera góð
Má ég að vel sæki ég þær heim
Stúpum þær á internetinu
Þær er líka úr mesta hredinu
Þær eru afskaplega sælegar að sjá
Þær er líka bara heim og hugga sér
Hvor hafa allt á tíma fyrir mig
Og segja ekki nokkrum manni frá
Allt er að lífi er tölvutækt
Það er líka úr mesta hredinu
Veran nögli nettir flægt
Volvið sem kísil bækta barn
Þær berur hljóðan innri harm
Og gráttu þær þá gerist netir þart
Stúpum þær á internetinu
Þær er líka úr mesta hredinu
Þær eru afskaplega sælegar að sjá
En fyrstum ekki þótt að vera það
Það verður svona sér
Óttinn vera það, styrftir máli, hver er að horfa á?
Í internetinu, hæri lökur í mesta hrettinu, hæri eru dásamlega saklausar að sjá.
Það höfðu sjálfsagt eitthvað annaf hvað, en endur þið í látt í burkistar, yfir getna á ókunnugum skjá.
Skrýsum þar á internetinu, hæri lökur í mesta hrettinu,
svo fjarskaðlega fyrr það er að sjá.
En líka ræði rósku berra sá, og líka er eftir verðan á,
hafa görmat mann kyn góðan til sig á.
Hæri lökur í mesta hrettinu, hæri lökur í mesta hrettinu,