Κόρη μου γιατί
διαλέξες τούτο το στράτη που έχει για τέρμα την τρόπη την καταφρόνια
Κόρη μου γιατί κάνεις κουρέλια μια ζωή
από τα πιο όμορφα και τρυφερά της χρόνια
Κόρη μου γιατί εσύ το φως μου κι η γιορτή
να γίνεις έρημο πουλί μέσα στα χιόνια
Κόρη μου γιατί να καταδέχεσαι γιατί
όλος ο κόσμος να με βλέπει με συγκόνια
Κόρη μου φτωχή είσαι ακόμα στην αρχή
και ζεις τα ρεις σ' ένα παράξενο πλανήτη
Κόρη μου φτωχή δεν ξέρεις τι θα πει βροχή
και πως παράζει η καρδιά ενός σανήτη
Κόρη μου φτωχή τη χιονισμένη σου ψυχή
τα χέρια ανοίγω να ζεστάνω σαν σπουργήτη
Κόρη μου φτωχή είμαστε όλοι μοναχοί
αλλά πιο μόνος όποιος κλαίει σ' άδειο σπίτι