Βάδιζα μόνος
και σε κράταγα απ' το χέρι
Ξηράφι η νύχτα
κραγμένα στενά
μια μπαντά πίσω μας
χάλκινα και κρούστα
το άρρωστο μυαλό μου
τη παιχνίδια παίζει
Βάδιζα μόνος και σε κράταγα απ' το χέρι
μες της κύψελης τα διακοπά στενά
εσύ με το άσπρο σου χαμογελάκι
κι εγώ με μαύρο πανί στο χέρι
Κοιτάνε τότε σε ένα τζάμι απέναντι
Η φάτσα μου εκπληκτή να με κοιτάω ήταν παραιστήση
Δε σε κράταγα απ' το χέρι και είπα νυχτιάτικα τι αστεία είναι αυτά
Μονάχος πάλι με ξυλιασμένο χέρι τόσες
ώρες έξω και έχει αρχίσει να φύσαω
Πήρα τα βήματα κοφτερό μαχαίρι και ξετινάχτηκα στην τέλεια αίρμια
Βάδιζα μόνος και σε κράταγα απ' το χέρι
Ξηράφι η νύχτα κραγμένα τα στενά
Μια βάντα πίσω μας χάλκινα και κρουστά
το άρρωστο μυαλό μου την παιχνίδια παίζει