Ja, met Vermeer.
He, he, eindelijk. Ik heb je al drie keer gebeld.
Ik jou ook, maar je was zeker weer aan het roddelen met die vriendin van je.
En jij?
Ik, eh, ik had een gesprek met Parijs.
Alweer?
Ik zeg Parijs, niet Verzaaien.
Ik heb een gesprek gehad met haar vader. Ik kreeg nogal een nare brief en...
Over de scheiding?
Ik maak me een beetje bezorgd over de...
Ik heb weinig tijd. Waar belde je voor?
Je belde mij, toch?
Maar ja, dat doet er niet toe.
Ik heb haar vader opgebeld omdat ik bang was dat ze gekke dingen gaat doen.
Bel me morgenochtend. Ik moet nu echt weg.
Morgenochtend? Maar we gaan vanavond tot zaterdag...
Nee, het is vrijdag. Dan ga ik altijd eten bij mijn broer.
Je broer?
Ja. Geloof je het niet?
Ja, natuurlijk wel. Ik had alleen geen idee dat je een broer had.
Maar waarom uitgerekend op vrijdag?
Schabbos. Dat viel te vies.
Je was vergeten dat ik een jodim ben. Hinder het niet. Andere keer beter.
Luister, Edith, we kunnen toch...
Wat zou ik van je houden als ik anders van je hield?
Nu hou ik van je onder voor behoud.
Ik wil veel meer dan een minnaar zijn die aan je voeten knielt.
Maar minder dan de man die met je trouwt.
Wat zou ik van je houden als ik anders van je hield?
Wat zou ik van je houden als ik van je houden mocht?
Nu hou ik van een onbereikbaar doel.
Je zou het ideaal zijn waar ik levenslang voor vocht.
De inhoud van mijn denken, mijn gevoel.
Twee op de wip en nergens is er evenwicht.
Twee op de wip in schaduw en in tegenlicht.
Twee op de wip.
Twee op de wip.
Twee op de wip.
Zo blijven de twee schepen zonder roer en zonder mast.
Die doelloos drijven op een oceaan.
En langzaam dieper zinken met hun onbekende last.
En niemand weet wanneer ze ondergaan.
Ze varen even zwaar.
Samen of ze één zijn in de nacht.
Een vreemd doordlot verbonden liefdespaar.
Dan krijgt een ander tij een andere stroom hen in zijn macht.
En drijven ze weer langzaam uit elkaar.
Twee op de wip en nergens is er evenwicht.
Twee op de wip in schaduw en in tegenlicht.
Twee op de wip.
Twee op de wip.
Twee op de wip.