Ville man gjekk seg til Storan nå,
hei, fagraste lindelhuv i alle,
der han ville gullharepa slå,
for de runene de lyste han å vinne.
Ville man talat til smådrengen sen,
hei, fagraste lindelhuv i alle,
der han tar med korpa i rau gullskred,
for de runene de lyste han å vinne.
Ville man gjeng på strømmen å stå,
hei, fagraste lindelhuv i alle,
han bester eller kunde han gullharepa slå,
for de runene de lyste han å vinne.
Han leik av med lente, han leik av med list,
hei, fagraste lindelhuv i alle,
og fuggelen tågn opp på grønande kvist,
hei, fagraste lindelhuv i alle,

for de runene de lyste han å vinne.
Han leik av med lente, han leik av med gnil,
hei, fagraste lindelhuv i alle,
han leik av magnil hvor nyggen sarm,
for de runene de lyste han å vinne.
Men då steg trøll på vattnet,
i upp vår djupaste sjø.
Hei, fagraste lindeløv i hallet,
det gjalla i berg og det runga i sky.
Fører de runene, de lyster han å vinne.
Så slo han si harpet til barns i sin harm.
Hei, fagraste lindeløv i hallet,
og utvinner kraftig av trøllernes arm.
Fører de runene, de lyster han å vinne.