Þegar hýmar eða haustar, þegar kolna loftir rætt, þegar snæfið dættir gungustýgar, byrsta stúdum all.
Þá hlýnar mér um kjartarætur, sálinn finnur yl, þá finnst mér óverlega gott að fá að vera til.
Í desember við kjartaljós, undir udlar teppi skút, þá finn ég gleð og gjafmildin að lifni malakút.
Ég vildað allar daga, allar nætur væru jól, en eftir vænting taktvist.
Byrtist okkur með fram sól, finn ylmað grein í grein, á nætur kungu heim og stjörnur heiminn kvolsins eins og teppi.
Vísa vegin heim, vísa vegin heim, vísa vegin heim, vísa vegin heim, vísa vegin heim.
Vísa vegin heim.
Vísa vegin heim.
Eins og teppi, vísa vegin heim.
Með kanil bragð í hverkunum og rauðan af brotinn, sína spjegu að barnir sig og ná látt út á kinn.
Þá hlýnar mér í sálinni.
Hjarta tekur kip, þá finnst mér það svo frábært að þá að vera til.
Finn ylmað grein í grein, á nætur kungu heim og stjörnur heiminn kvolsins eins og teppi.
Vísa vegin heim, vísa vegin heim, vísa vegin heim, vísa vegin heim.

Vísa vegin heim.
Vísa vegin heim.
Og stjörnur heiminn kvolsins eins og teppi, vísa vegin heim.
Vísa vegin heim.
Og stjörnur heiminn kvolsins eins og teppi.
Vísa vegin heim.
Vísa veginn heim