Πώς εσύ θα χορούσες το εγώ σου
Πώς το εκτιμάς κάτι που τώρα είναι δικό σου
Πόσο κακό μου κάνεις για το καλό μου
Αν έχεις άδικο ποτάρι στο λαιμό σου
Και όταν πια θα'χεις χάσει τα πάντα
Και να με σκοτώνες θα ήμουν εκεί
Γιατί τα λάθη σου αγάπησα τόσο
Και θα'στα συγχωρούσα μια ζωή
Μη μου θυμώσεις, δεν ξέρω αν μιλάει το ποτό
Και δεν ξέρω γιατί με έχεις φέρει εδώ τα χαράματα
Και άφησα τα πάντα κυρ'θας τα γόρυ σου
Μη με καρφώσεις, μη μου θυμώσεις
Το βλέμμα σου λέει πως έχεις μεγαλώσει
Για τέτοια μα ίσως ήταν ένα λάθος ακόμα
Κι ας το μετανιώσεις
Και αλήθεια ένα απλά ψάχνω πρόφαση
Μια μεθυσμένη σου απόφαση
Μια μάτια λάθος μια πρόταση Για ένα ταξίδι στην κόλαση
Η Αθήνα θυμάτωσα ξέρουμε Ο ένας τον άλλον πως βλέπουμε
Σ' αγαπώ μα είσ' αλλού ότι κι αν θέλουμε
Μα ίσως απόψε ξεχάσουμε να το αναφέρουμε
Ίσως με βλέπεις αλλιώς,
ίσως παίζεις Μα αγάπη μου χρειάζονται δυο για να πούμε πως παίζουμε
Κι έχουμε πει πιο πολλά απ' αυτό ποιον κοροϊδεύουμε
Στα μισά του ποτού κοιτάγες αλλού
Να κουβαρίς το νου στην πλακτητά του
Ίσως ανοίχτηκες πιο πολύ απ' ό,το πρέπον Ίσως το κάνεις παντού
Αν πεθάνω μια νύχτα θα μ' αγαπάς Μετά πως σ' αύπα θα μ' αγαπάς
Αν πίσω κάνω θα μ' αγαπάς Ίσως να μην μάθω αν μ' αγαπάς
Ίσως να είμαι μικρός κι ίσως λίγο
χαζός Ίσως άδικα γράφω ετούτο το πήμα
Κι αν ο έρωτας είναι επανάσταση αυτά θα πω πριν να πέσει γκυλωτίνα
Ευτελέστε τον! Συγχωρέστε τον!
Στην κύλωτίνα η λέπιδα παίζει με το λαιμό
Κύλωτίνα μαύρη στο στερνό μου λεπτό
Μείν' δίπλα ζω με το κεφάλι μου να χάνω
Γιατί τυψίς και το τοξικό μου εγώ ζουν εδώ
Κυλοτίνα, δεν θέλω χάρη πες το Θεό
Κυλοτίνα, για τελευταίο γεύμα πικρό
Δώσ' μου εκείνα, λόγια που στο τέλος σου είπα
Γιατί μετάνιωσα για μας ήταν θα τα καταπιώ
Αγάπη μου άμα υπάρχουν άλλοι
Εγώ είμαι τ' ανάποδο αγάπη μου
Εσύ δεν ταιριάζεις στην κόλαση
Εγώ στέλνω φιλιά από εδώ αγάπη μου
Όσα έχεις πει τα θυμάμαι
Και δεν μου αφήνουν αδιάφορο
Είσαι ένας άγγελος θέλεις φτερά Ενώ
εγώ έχω πουπουλάπι σαν και καρβουνό
Μωρό μου νησάφι,
δεν μπορώ να μισάφι Σω πάλι να φύγεις γιατί σ' αγαπώ
Τις φλεύες μου κόψε με αυτό το ξηράφι Με αυτό το ξηράφι,
αφήσε πίσω το κάθετι
Κάνε μου μια το μη κάθετι,
να τρέξει το θιάφι Δεν είμαι ποιητής,
είμαι ένα καθαρμά
Ευτελέσθε τον, συγχωρέστε τον
Ευτελέσθε τον,
συγχωρέσθε τον
Ευτελέσθε τον, συγχωρέστε τον
Μη δαπέζει με το λαιμό, γκυλοτίνα
Μέχρι το στερνό μου λεπτό, μην είναι δίπλα
Δεσμε το κεφάλι μου να χάνω
Γιατί τύψεις και το τοξικό μου
Εγώ ζουν εδώ,
γκυλοτίνα
Δε θέλω χάρη, πες το Θεό, γκυλοτίνα
Και για τελευταίο γεύμα πικρό
Δώσ' μου εκείνα τα λόγια που στο τέλος σου είπα
Γιατί μετά νιώσα γκαμάσι τα βατάκα
Να πιω