Ροβολές, ροβολής, υπερβολές, ροβολής
Ανέλαβες όσα έβαλες, ανέλαβες ευθύνες που ανέβαλες
Που είναι, που είναι, είναι που, ό,τι κάνω για το crew
Είμαι, ό,τι είμαι, γίνει και εσύ, δεν φοράνε χρυσά, οι φίλοι μου είναι χρυσοί
Στη ζωή μου να αρκίζομαι να ψεύδωμα
Δεν γεννιόμαστε ξανά νομίζουν πέζομα
Και δεν τρέχω να μπατάνε να επιστρέφουν
Δεν έχω τίποτα πολύ τους και ζηλεύουν
Κοίτα παρθύσαμε στο σκότος, οτισμένοι από όλοι νεκροί
Έγινα φίλος που δεν είχα, μου μιλάγα συχνά μα δεν με άκουγα πολύ
Δε φτάνουν στα αυτιά των θεών
Οι προσευχές του φτωχαίου
Υπάρχει ξεξυραφιά της φλόβης της γης
Διακοσμίσανε το σύμπαν με τα σώματα νεκρών
Μέσα στο φέγγαρο δάκρυ διασκίζει το μάγουλα αλμύρα
Βλέπω το πελαγό στη πίτου, λέω κοίτα είναι εκεί μου
Λέει ξυπνάω ρομαλάκα είσαι Αθήνα
Αναπνέω πιο καλά από όταν μου άνοιξανε τη μύτη
Τον αχιερίνη φυτά, λέω μόνο κάτω απ' το νεροχύτη
Πλύνεγα τη σίξου στο δρόμο αλλά δε πιάνουν το ντουίτι
Και λερώνω το στόμα μου, σκουπίζομαι με το μανίκι
Θα με τρώγουν αν χωνόμουν, λέγαν κι αν χωνόμουν
Τόσο από όταν μπήκα χασμουριόμουν
Λέει θα φύγουμε με τα κάθε ρετιμένη, τιμάς σου
Λέω ήρθαμε γυμνή και πατωμένη
Είναι φορές που δεν νιώθω τι γίνεται αμφιβάλλω
Αν το χω και αν ψήνω με σύναρα
Με τα κουότι γράφουν οι ράπερς γελώ
Γιατί ξέρω το κάνω καλύτερα
Έχω ένα φίλο καλό, να το παινευτώ
Και για την κοπέλιά μου
Έχω έναν αδερφό που είναι γοφτιστός
Αν ξέρεις όταν μαλλιά μου
Σωστά το δουκάζεις να γελάνε
Στο στέλιο να το πιστέψω κι άλλο κάπου με κοιτάνε
Ελάτε ρε μου να πανά, εγώ το κάνα
Εγώ γράψα μπέρες πίσω στους κόσμους σε τραμπόπιτα
Ανθρωπάκια, ανθρωπάκια, ανθρωπάκια
Στον ουρανό οργώνουνε στα σύννεφα το σπόρο
Ποντισμένα με 5η συμφωνία
Και σωστά τα ανθρωπάκια, ανθρωπάκια, ανθρωπάκια
Στο σώμα κελί κλειδωμένος εκεί
Λίγο κάτω στ' άτο κλειδί
Από τα δάχτυλα του τεντωμένου χεριού μου
Επιτίδες για την ψευδέστηση του έρχομου
Μου σαφώς το σκότωσα φως
Κι είμαι τάφος γιατί είμαι νεκρός
Μες στο χάος, θανάτου χορός
Είναι για έναν, το ξέχασα ήδη το μυστικό
Στη ζωή μου να αρκίζω με ένα ψεύδωμα
Δε γεννιόμαστε ξανά νομίζουν πέζομα
Και τα τράγωνα πατάνε να επιστρέφουν
Δεν έχω τίποτα απολύτως και συλλεύουν
Και τα πανθήσαμε στο σκότος
Οτισμένοι από όλοι νεκροί
Έγινα φίλος που δεν είχα
Μου μιλάγα συχνά μα δεν με άκουγα πολύ
Σωστά το έχω κάσει να γελάνε
Σωστά είναι να το πιστέψω κι από κάπου με κοιτάνε
Ελάτε ρε μου να πανά, εγώ το κάνω
Εγώ έγραψα μπέρες στο σκότος που σε τραβούπηταν
Ανθρωπάκια, ανθρωπάκια, ανθρωπάκια
Τον ουρανό οργώνουνε στα σύννεφα
Το σπόρο ποτισμένα με πέμπτη συμφωνία
Και σωνά τα ανθρωπάκια, ανθρωπάκια, ανθρωπάκια
με στερελά ψάλα μας
με στερελά ψάλα μας
στην πιάτσα και στον δρόμο
με φτιάζουνε για να γίνω καθαρό, ευσιγόνο
με στερελά ψάλα μας
με στερελά ψάλα μας
στην πιάτσα και στον δρόμο
με φτιάζουνε για να γίνω καθαρό, ευσιγόνο
με στερελά ψάλα μας