யார் யார் இருக்கினும் என் கவலை மாற்றுவது ஆருமுகத் கடவுள் என்று
அவனின் முதல் ஐபத்து அருகாத தேசமும் அறியாதவரும் உண்டோ
இதாரு கையனே
இருமூர் முடியனே
இனியகனி வாய் அழகனே
எத்து எத்து அருபத்து
நானான தோழனே
ஏகட்டான போகமான காராருமே நிகரி முகனுக்கு
இளையனே கழுகாசலாரு முகனே
தக்கரி உத்தனே சித்தப் பிரசித்தனே
கங்கப்பன் ஆதித் தேவே
காராரும் ஐயனே துயியனே ஐயனே
சரி சரி வர வேணுமே
தரணி தனில் மயில் மீதில் விளையாடி வருகின்ற
சன்முகத் குமார குருவே
எத்தனை கவிய முதம் பாடியும் தேடியும் இறங்காத வாரும் ஏது
ஏழைக்கு இறங்குமது சரவன பெருமாள் இருக்கிறார் என்று உளையும்
சித்தர் முதல் வாக்கியம் கூறியது பொய்யோ
சிவாசு பிரமணிய நாதா
தென்பதிகை மாமுனிக்கு உபதே சமந்துமி
செத்தியதும் யான் அறிக்குவேன்
முத்தனே முதல்வனே முடியனே அடியனே
முன்னின்று காக்க வாவா
முக்சுதருக்கு உரிய திருநாதனே விதேனே முக்காதி அன்ப குருவே
சப்தரிஷி மாதவா தாதவா கீதவா
தமிழ்நாடும் வாக்கு முதலே
தரணித்தனில் மயில் மீதில் விறையாகி வருகின்ற சன்முகக் குமார குருவே
இராரு காதிலே யான் சொன்ன மொழியிலே
எல்லாவும் கேக்க வில்லையோ
அனதனு தெரியமை யான பண்டிதாப் பண்ணிருக்கண் இல்லையோ
பாவையக்கெல் மோகமாய் அருணக் கிரிசெந்தமு
பார்த்தின் மெளினை உற்கவா
தீரானே போச்சடகம்
அணியும் அணிமார்த்தனே