Yalnızlık söylemesi ne kolay tek kelime.
Taşıması öyle zor ki.
Gurura dokunmak,
yaşadığını hissetmek yalnızlık.
Küçücük dünyanda dostlarını,
sevdiklerini kaybettirince hayat,
bilinen yerde.
Beklemektir yalnızlık.
İnsandır insana kırılan.
Vardır her şeye bir sebep olan.
İki gözdür kalpleri bağlayan.
Bir duygudur insanı ağlatan.
Kırık bir kalple baş etmektir yalnızlık.
Yalnız bir başkasının da eksiği,
bir önceki,
sonrakini getirir.
Hayatın var bir sıralaması.
Ne aşağı,
ne yukarı.
Ortada
durmaktır yalnızlık.
Kim kimin yerine nefes alır deme.
Anne karnında ne aldığını düşünsene.
Sevdikleri bırakır.
İnsanı bir taşın altına,
o taşın altında beklemektir yalnızlık.
Sev ki büyüdü mü sığmaz kalbe.
Acıtır.
Çok acıtır istenmediğinde.
Feryatı yankılanır beyninde.
Elden bir şey gelmez.
Köşe bucak onunla kalmaktır yalnızlık.
Bedensiz sevgiyi taşımak,
aklını bir cinayete ortak edip,
sevgiyi ölüm uykusuna yatırıp,
suçu üstüne almaktır yalnızlık.
Ağrılarda,
yaralarda durur kalpte.
Onlar ihanetin belgeleri.
Kalleş pusulara
düşürülen aşkın
nefsi müdafasıdır yalnızlık.
Tek başına gireceğin toprağa,
bir ömür,
basa basa yürümek.
Yorulduğun yerde bir bardak
sudur yalnızlık.
Saklanır zamansız akan yaşlar.
Sevgide utanmak var.
Umuttan bir haber.
Uyurken yağan kardır yalnızlık.
Vesafeyle ölçülmez ayrılıklar.
İnsanın yüreğinde
sonsuzluk var.
Zor olan tek başına yaşamak değil ki,
kendine tahammül etmektir yalnızlık.
İşte tek başına.
Yıldızlar birbirine çok uzak.
Her insanın bir yıldızı var ya,
kendi yıldızı.
Ölmektir yalnızlık.
Yaratan insana bir örnek.
Herkesin sorkusu tek.
Kimse onu nereden bilecek?
Çok şeyi bilmektir yalnızlık.
Birçok şeyi bilmektir yalnızlık.