રાગ યમન કલ્લ્યાન આ રાગ શુંગાર રસ્પધાન રાગ છે જેનાથી સાંધાના દુખાવા મટે છે સંધીવા જીવા �
આ રાગ સાંપલવાથી ગણો ફાઇદો થાય છે
જઈ યોગી શ્વર દત દયાર તુઝ એક જગમાં પ્રતિ પાળ
અત્રન સુયા કરી નીમી પ્રગટો જગ કારણ નીષ્ચી
મંતર યામી સચિત સુક બહાર સદ્ગુરુ દિભુજ સુમુક
જોડી અનપૂર્ણ કરમાય શાંતિક મંદલ કર સોહાય
ક્યાય ચતુર ભુજ શડભુજ સાથ અનંત બાહુ તું નિર્ધાર
આગ્યો શર્ણે બાણ અજાણ ઓઠદી ગંબર ચાર્યા પ્રાણ
સૂણી અરજુણ કેરો સાથ ઈજો પૂર્વે તું સાખ્રાત
દીધી રીથી સીથી અપાર અંતે મૂતી મહાપદ સાર
ઈધો આજે કેમ વિણમ તુઝવિણ મુઝને નાલમ
વિશ્નુ શર્મ દીજી તાર્યો હે જમ્યો શાદમાં દેખી પ્રેમ
જમ્ભ દઈત્યથી ત્રાસ્યાતે જીધી મેરત ત્યાતત્કે
જીસ્તારી માયા દીતી સૂત ઇંદ્ર કરે હણાવ્યો તૂત
એવી લિલા કંઈ કંઈ શર્વ તીધી વર્ણ વે કોતે સર્વ
દોડ્યો આયું સૂતને કામ કીધો અને તેની શ્કામ
પોધ્યાયદુને પર્શુરામ સાધ્ય દેવ પ્રહાલાદ અકામ
એવી તારી ખુપા પગાદ એમ સુણે ના મારો સાધ્ય
દોડ અંક ના દેખ અનં માકર અધવચ શીશુલો અં
જોઈ દ્વિજી સ્ત્રીકે રોસ્લેહ થયો પૂત્ર તુનીહ સંદેહ
સ્મર ત્રુગામી કલ તાર ક્રુપાળ તારું ધોબી છેખ ગમાળ
પેટ પીળ થી તાર્યો વીપ્ર દામણ શેઠ ઉગાર્યો ક્ષેપ્ર
કરે કેમ ના મારી વાર જો આણી ગમ એક જુવાર
શુષ્ક કાશ્ત ને આણ્યા પત્ર થયો કેમ મુદા સિનહત્ર
જર જર વંધ્યા કેરા સપ્ન કર્યા સફળ તે સુતના પ્રોત્ન
કરી દુર બ્રામણનો કોડ કીથા પૂરણ એના કોડ
બંધ્યા ભેસ દુઝવી દેત હર્યું દારી ત્ર પેતત થે
જાલર કાઈરી જોએમ દીધો સુવાણ ઘટ સબેમ
યાંબણ ત્રીનો મૃત ભર થાત જીધો સજીવન તે નિર્ધાત
પિશાચ પેળા કીધી દૂર વેપ્ર પૂત્ર ઉઠાડ્યો શૂર
ધરીવી પ્રમદ અંત્યજહાત રક્ષો ભાત ત્રીવી ક્રમતાત
મીમેશ માત્રે તંતુક એક પહોચાડ્યો શીશૈલે દેખ
એકી સાથે આઠ સરૂપ ધરીદેવ બહુરૂપ અરૂપ
સંતોશાની જભાત સુજાત આતી પર્ચાઓ સાક્ષાત
યવન રાજની ટાળી તીર જાત પાતની તને ના છીર
રામ ક્રુષ્ન રૂપે તેમ કીધી નીલાઓ કઈ તેમ
તાર્યા પથ્થર ગણી કામ્યાત પશુ પંખી પણ તુજને છાત
અધમ ઓ ધારણ તારું નામ રાતા સરેન શાશાકામ
આધી વ્રાધી ઉપાધી સર્વ તણે સ્મરણ માંત્ર થી શર્વ
મૂથ છોટ ના લાગે જાણ પામે નર સ્મર્ણે નિરવાણ
લાકણ શાકણ હે સાસૂર ભૂત પિશાચો જંદ અસૂર
નાસે મૂથી દઈલે તૂર્ત દત ધુણ સાંભળતા મૂર્ત
કરી ધુક ગાયે જેમ દત બાવની આસપ્રેમ
સુધરે તેના બંને લોક રહે ન તેને ક્યાયે શોક
નાસી સીથી તેની થાય દુખદા રીત્ર તેના જાય
બાવન ગુરુવારે નિતને કરે પાઠ બાવન સબ્રેમ
યથાવ કાશે નીતનિયમ કેને કદી ન દંદેયમ
અનેક રૂપે એજ અભંગ બજતા નડે ન માયા રંગ
સહસ્ર નામે નામી એક નત દિગંબર અસંગ છે
બંદુ તુઝને વારંબાર વેદ શ્વાસ તારા નિર્ધાર
થાકે પર્ણવ તાંજ્યાં શેષ કોણ રાક હું વહુકૃત વેશ
અનુભવ ત્રૂપતે નોત્ગાર સોણી હસે તે ખાશે માર
તપછી તાત્વ માસીએ દેશ બોલો જાય જાય શ્રી ગુરુદેશ