Yoldaş senin bir gülüşün,
bir dostunun yarasını
Sarhamıyorsa artık sen artık kendin değilsin
Vur öfkeni dostuna yansın dağlarca göllerce
Dökülmeyen gözyaşında boğulsun deryalarca
Yitip giden devrimler gibi,
dost sesin dost gülüşlerin
Şimdi çölde bir damla su,
sen artık kendin değilsin
Yitip giden devrimler gibi,
dost sesin dost gülüşlerin
Şimdi çölde bir damla su,
sen artık kendin değilsin
Öfke çaresizliktir bilirim,
çaresizliğine ölürüm
Sesinde açan bulutlara,
inan her şeyimi veririm
Sanma ki bir yitiktir,
hüzünlere sarılman Sanma ki gülüm bu hüzün öldüğünde bitecektir
Bir gün
mavi bulutlara,
biner sonsuza giderim
Dost sesini bulana dek,
karanlığa gülümserim
Bir gün mavi bulutlara,
biner sonsuza giderim
Dost sesini bulana dek,
karanlığa gülümserim
Karanlığa gülümserim
Karanlığa gülümserim